سوره واقعه

موضوع: قرآن

عنوان: سوره واقعه

سوره واقعه

pdf – صوت سوره با صدای استاد مشاری العفاسی

pdf – صوت سوره از استاد عبدالباسط عبدالصمد

pdf – صوت سوره از استاد کریم منصوری

pdf – صوت سوره از یوسف نوح احمد

متن سوره

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَهُ ﴿۱﴾ لَیْسَ لِوَقْعَتِهَا کَاذِبَهٌ ﴿۲﴾ خَافِضَهٌ رَافِعَهٌ ﴿۳﴾ إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا ﴿۴﴾ وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا ﴿۵﴾ فَکَانَتْ هَبَاءً مُنْبَثًّا ﴿۶﴾ وَکُنْتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَهً ﴿۷﴾ فَأَصْحَابُ الْمَیْمَنَهِ مَا أَصْحَابُ الْمَیْمَنَهِ ﴿۸﴾ وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَهِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَهِ ﴿۹﴾ وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ ﴿۱۰﴾

آن واقعه چون وقوع یابد (۱) [که] در وقوع آن دروغى نیست (۲) پست‏ کننده [و] بالابرنده است (۳) چون زمین با تکان [سختى] لرزانده شود (۴) و کوهها [جمله] ریزه ریزه شوند (۵) و غبارى پراکنده گردند (۶) و شما سه دسته شوید (۷) یاران دست راست کدامند یاران دست راست (۸) و یاران چپ کدامند یاران چپ (۹) و سبقت‏گیرندگان مقدمند (۱۰)

أُولَئِکَ الْمُقَرَّبُونَ ﴿۱۱﴾ فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿۱۲﴾ ثُلَّهٌ مِنَ الْأَوَّلِینَ ﴿۱۳﴾ وَقَلِیلٌ مِنَ الْآخِرِینَ ﴿۱۴﴾ عَلَى سُرُرٍ مَوْضُونَهٍ ﴿۱۵﴾ مُتَّکِئِینَ عَلَیْهَا مُتَقَابِلِینَ ﴿۱۶﴾ یَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ ﴿۱۷﴾ بِأَکْوَابٍ وَأَبَارِیقَ وَکَأْسٍ مِنْ مَعِینٍ ﴿۱۸﴾ لَا یُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا یُنْزِفُونَ ﴿۱۹﴾ وَفَاکِهَهٍ مِمَّا یَتَخَیَّرُونَ ﴿۲۰﴾

آنانند همان مقربان [خدا] (۱۱) در باغستانهاى پر نعمت (۱۲) گروهى از پیشینیان (۱۳) و اندکى از متاخران (۱۴) بر تختهایى جواهرنشان (۱۵) که روبروى هم بر آنها تکیه داده‏ اند (۱۶) بر گردشان پسرانى جاودان [به خدمت] مى‏ گردند (۱۷) با جامها و آبریزها و پیاله[ها]یى از باده ناب روان (۱۸) [که] نه از آن دردسر گیرند و نه بى‏ خرد گردند (۱۹) و میوه از هر چه اختیار کنند (۲۰)

وَلَحْمِ طَیْرٍ مِمَّا یَشْتَهُونَ ﴿۲۱﴾ وَحُورٌ عِینٌ ﴿۲۲﴾ کَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَکْنُونِ ﴿۲۳﴾ جَزَاءً بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿۲۴﴾ لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِیمًا ﴿۲۵﴾ إِلَّا قِیلًا سَلَامًا سَلَامًا ﴿۲۶﴾ وَأَصْحَابُ الْیَمِینِ مَا أَصْحَابُ الْیَمِینِ ﴿۲۷﴾ فِی سِدْرٍ مَخْضُودٍ ﴿۲۸﴾ وَطَلْحٍ مَنْضُودٍ ﴿۲۹﴾ وَظِلٍّ مَمْدُودٍ ﴿۳۰﴾

و از گوشت پرنده هر چه بخواهند (۲۱) و حوران چشم‏درشت (۲۲) مثل لؤلؤ نهان میان صدف (۲۳) [اینها] پاداشى است براى آنچه میکردند (۲۴) در آنجا نه بیهوده‏ اى مى ‏شنوند و نه [سخنى] گناه‏ آلود (۲۵) سخنى جز سلام و درود نیست (۲۶) و یاران راست‏ یاران راست کدامند (۲۷) در [زیر] درختان کنار بى‏ خار (۲۸) و درختهاى موز که میوه‏ اش خوشه خوشه روى هم چیده است (۲۹) و سایه‏ اى پایدار (۳۰)

وَمَاءٍ مَسْکُوبٍ ﴿۳۱﴾ وَفَاکِهَهٍ کَثِیرَهٍ ﴿۳۲﴾ لَا مَقْطُوعَهٍ وَلَا مَمْنُوعَهٍ ﴿۳۳﴾ وَفُرُشٍ مَرْفُوعَهٍ ﴿۳۴﴾ إِنَّا أَنْشَأْنَاهُنَّ إِنْشَاءً ﴿۳۵﴾ فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْکَارًا ﴿۳۶﴾ عُرُبًا أَتْرَابًا ﴿۳۷﴾ لِأَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿۳۸﴾ ثُلَّهٌ مِنَ الْأَوَّلِینَ ﴿۳۹﴾ وَثُلَّهٌ مِنَ الْآخِرِینَ ﴿۴۰﴾

و آبى ریزان (۳۱) و میوه‏ اى فراوان (۳۲) نه بریده و نه ممنوع (۳۳) و همخوابگانى بالا بلند (۳۴) ما آنان را پدید آورده‏ ایم پدید آوردنى (۳۵) و ایشان را دوشیزه گردانیده‏ ایم (۳۶) شوى دوست همسال (۳۷) براى یاران راست (۳۸) که گروهى از پیشینیانند (۳۹) و گروهى از متاخران (۴۰)

وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ ﴿۴۱﴾ فِی سَمُومٍ وَحَمِیمٍ ﴿۴۲﴾ وَظِلٍّ مِنْ یَحْمُومٍ ﴿۴۳﴾ لَا بَارِدٍ وَلَا کَرِیمٍ ﴿۴۴﴾ إِنَّهُمْ کَانُوا قَبْلَ ذَلِکَ مُتْرَفِینَ ﴿۴۵﴾ وَکَانُوا یُصِرُّونَ عَلَى الْحِنْثِ الْعَظِیمِ ﴿۴۶﴾ وَکَانُوا یَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿۴۷﴾ أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ ﴿۴۸﴾ قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِینَ وَالْآخِرِینَ ﴿۴۹﴾ لَمَجْمُوعُونَ إِلَى مِیقَاتِ یَوْمٍ مَعْلُومٍ ﴿۵۰﴾

و یاران چپ کدامند یاران چپ (۴۱) در [میان] باد گرم و آب داغ (۴۲) و سایه‏ اى از دود تار (۴۳) نه خنک و نه خوش (۴۴) اینان بودند که پیش از این ناز پروردگان بودند (۴۵) و بر گناه بزرگ پافشارى میکردند (۴۶) و مى گفتند آیا چون مردیم و خاک واستخوان شدیم واقعا [باز] زنده مى‏ گردیم (۴۷) یا پدران گذشته ما [نیز] (۴۸) بگو در حقیقت اولین و آخرین (۴۹) قطعا همه در موعد روزى معلوم گرد آورده شوند (۵۰)

ثُمَّ إِنَّکُمْ أَیُّهَا الضَّالُّونَ الْمُکَذِّبُونَ ﴿۵۱﴾ لَآکِلُونَ مِنْ شَجَرٍ مِنْ زَقُّومٍ ﴿۵۲﴾ فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ ﴿۵۳﴾ فَشَارِبُونَ عَلَیْهِ مِنَ الْحَمِیمِ ﴿۵۴﴾ فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِیمِ ﴿۵۵﴾ هَذَا نُزُلُهُمْ یَوْمَ الدِّینِ ﴿۵۶﴾ نَحْنُ خَلَقْنَاکُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ ﴿۵۷﴾ أَفَرَأَیْتُمْ مَا تُمْنُونَ ﴿۵۸﴾ أَأَنْتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ ﴿۵۹﴾ نَحْنُ قَدَّرْنَا بَیْنَکُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِینَ ﴿۶۰﴾

آنگاه شما اى گمراهان دروغپرداز (۵۱) قطعا از درختى که از زقوم است‏ خواهید خورد (۵۲) و از آن شکمهایتان را خواهید آکند (۵۳) و روى آن از آب جوش مى ‏نوشید (۵۴) [مانند] نوشیدن اشتران تشنه (۵۵) این است پذیرایى آنان در روز جزا (۵۶) ماییم که شما را آفریده‏ ایم پس چرا تصدیق نمى ‏کنید (۵۷) آیا آنچه را [که به صورت نطفه] فرو مى ‏ریزید دیده‏ اید (۵۸) آیا شما آن را خلق مى ‏کنید یا ما آفریننده‏ ایم (۵۹) ماییم که میان شما مرگ را مقدر کرده‏ ایم و بر ما سبقت نتوانید جست (۶۰)

عَلَى أَنْ نُبَدِّلَ أَمْثَالَکُمْ وَنُنْشِئَکُمْ فِی مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿۶۱﴾ وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَهَ الْأُولَى فَلَوْلَا تَذَکَّرُونَ ﴿۶۲﴾ أَفَرَأَیْتُمْ مَا تَحْرُثُونَ ﴿۶۳﴾ أَأَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ ﴿۶۴﴾ لَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَکَّهُونَ ﴿۶۵﴾ إِنَّا لَمُغْرَمُونَ ﴿۶۶﴾ بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿۶۷﴾ أَفَرَأَیْتُمُ الْمَاءَ الَّذِی تَشْرَبُونَ ﴿۶۸﴾ أَأَنْتُمْ أَنْزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنْزِلُونَ ﴿۶۹﴾ لَوْ نَشَاءُ جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْکُرُونَ ﴿۷۰﴾

[و مى‏ توانیم] امثال شما را به جاى شما قرار دهیم و شما را [به صورت] آنچه نمیدانید پدیدار گردانیم (۶۱) و قطعا پدیدار شدن نخستین خود را شناختید پس چرا سر عبرت گرفتن ندارید (۶۲) آیا آنچه را کشت مى ‏کنید ملاحظه کرده‏ اید (۶۳) آیا شما آن را [بى‏یارى ما] زراعت مى ‏کنید یا ماییم که زراعت مى ‏کنیم (۶۴) اگر بخواهیم قطعا خاشاکش مى‏ گردانیم پس در افسوس [و تعجب] مى‏ افتید (۶۵) [و مى‏ گویید] واقعا ما زیان زده‏ ایم (۶۶) بلکه ما محروم شدگانیم (۶۷) آیا آبى را که مى ‏نوشید دیده‏ اید (۶۸) آیا شما آن را از [دل] ابر سپید فرود آورده‏ اید یا ما فرودآورنده‏ ایم (۶۹) اگر بخواهیم آن را تلخ مى‏ گردانیم پس چرا سپاس نمى دارید (۷۰)

أَفَرَأَیْتُمُ النَّارَ الَّتِی تُورُونَ ﴿۷۱﴾ أَأَنْتُمْ أَنْشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنْشِئُونَ ﴿۷۲﴾ نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْکِرَهً وَمَتَاعًا لِلْمُقْوِینَ ﴿۷۳﴾ فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿۷۴﴾ فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ ﴿۷۵﴾ وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَوْ تَعْلَمُونَ عَظِیمٌ ﴿۷۶﴾ إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ ﴿۷۷﴾ فِی کِتَابٍ مَکْنُونٍ ﴿۷۸﴾ لَا یَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ ﴿۷۹﴾ تَنْزِیلٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿۸۰﴾

آیا آن آتشى را که برمى‏ افروزید ملاحظه کرده‏ اید (۷۱) آیا شما [چوب] درخت آن را پدیدار کرده‏ اید یا ما پدیدآورنده‏ ایم (۷۲) ما آن را [مایه] عبرت و [وسیله] استفاده براى بیابانگردان قرار داده‏ ایم (۷۳) پس به نام پروردگار بزرگت تسبیح گوى (۷۴) نه [چنین است که مى ‏پندارید] سوگند به جایگاه ‏هاى [ویژه و فواصل معین] ستارگان (۷۵) اگر بدانید آن سوگندى سخت بزرگ است (۷۶) که این [پیام] قطعا قرآنى است ارجمند (۷۷) در کتابى نهفته (۷۸) که جز پاک‏شدگان بر آن دست ندارند (۷۹) وحیى است از جانب پروردگار جهانیان (۸۰)

أَفَبِهَذَا الْحَدِیثِ أَنْتُمْ مُدْهِنُونَ ﴿۸۱﴾ وَتَجْعَلُونَ رِزْقَکُمْ أَنَّکُمْ تُکَذِّبُونَ ﴿۸۲﴾ فَلَوْلَا إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ ﴿۸۳﴾ وَأَنْتُمْ حِینَئِذٍ تَنْظُرُونَ ﴿۸۴﴾ وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْکُمْ وَلَکِنْ لَا تُبْصِرُونَ ﴿۸۵﴾ فَلَوْلَا إِنْ کُنْتُمْ غَیْرَ مَدِینِینَ ﴿۸۶﴾ تَرْجِعُونَهَا إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿۸۷﴾ فَأَمَّا إِنْ کَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ ﴿۸۸﴾ فَرَوْحٌ وَرَیْحَانٌ وَجَنَّتُ نَعِیمٍ ﴿۸۹﴾ وَأَمَّا إِنْ کَانَ مِنْ أَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿۹۰﴾

آیا شما این سخن را سبک [و سست] مى‏ گیرید (۸۱) و تنها نصیب خود را در تکذیب [آن] قرار مى‏ دهید (۸۲) پس چرا آنگاه که [جان شما] به گلو مى ‏رسد (۸۳) و در آن هنگام خود نظاره گرید (۸۴) و ما به آن [محتضر] از شما نزدیکتریم ولى نمى ‏بینید (۸۵) پس چرا اگر شما بى‏جزا مى‏ مانید [و حساب و کتابى در کار نیست] (۸۶) اگر راست مى‏ گویید [روح] را برنمى‏ گردانید (۸۷) و اما اگر [او] از مقربان باشد (۸۸) [در] آسایش و راحت و بهشت پر نعمت [خواهد بود] (۸۹) و اما اگر از یاران راست باشد (۹۰)

فَسَلَامٌ لَکَ مِنْ أَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿۹۱﴾ وَأَمَّا إِنْ کَانَ مِنَ الْمُکَذِّبِینَ الضَّالِّینَ ﴿۹۲﴾ فَنُزُلٌ مِنْ حَمِیمٍ ﴿۹۳﴾ وَتَصْلِیَهُ جَحِیمٍ ﴿۹۴﴾ إِنَّ هَذَا لَهُوَ حَقُّ الْیَقِینِ ﴿۹۵﴾ فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿۹۶﴾

از یاران راست بر تو سلام باد (۹۱) و اما اگر از دروغزنان گمراه است (۹۲) پس با آبى جوشان پذیرایى خواهد شد (۹۳) و [فرجامش] درافتادن به جهنم است (۹۴) این است همان حقیقت راست [و] یقین (۹۵) پس به نام پروردگار بزرگ خود تسبیح گوى (۹۶)