منبر کوتاه: اسباب دوستی با خداوند
موضوع: منبر کوتاه
عنوان: اسباب دوستی با خداوند
متن منبر کوتاه
متن منبر
اسباب دوستی با خداوند
الف. رحمت خداوند
بر طبق آیات و روایات, همه افراد دارای فطرت خدا دستی هستند بگونه ای که کافران و فاسقانی که به وادی عصیان و گناه کشیده شده اند و در برابر مولای خویش سر تعظیم فرود نیاورده اند،نیز از فطرت خدا دوستی برخوردار بوده اند.
اما غباری بر فطرت آنها فرونشسته یا عوامل بیرونی مانند پدر یا مربی یا رهبرانشان آنها را از فطرت خدا دوستی خویش دور نموده اند و در یک کلام مشمول رحمت گسترده الهى واقع نشده اند. برعکس, عارفان و عاشقان با ترنم رحمت الهی به جرگه محبان خدا درآمده اند، و فطرت خدا آشنا در آنها زنده مانده است.
در قرآن آمده است:
ولیکن خدا ایمان را محبوب شما ساخت و آن را در دلهایتان بیاراست و کفر و فسوق و عصیان را ناخوشایندتان گردانید. اینان خود راه یافتگانند.( الحجرات, ۷.)
همین مضمون در مناجات های امام سجاد(ع) هم آمده است:
خلق را با قدرت خود بی هیچ سابقه ای بیافرید و آنان را بر طبق مشیت خود، صورت داد. سپس آنان را در راه اراده اش پیش برد و در راه دوستی اش برانگیخت.( صحیفه سجادیه، دعا ۱۹.)
ب. شناخت خداوند
انسان چیزی را که نمی شناسد و صفات او را نمی داند دوست نمی دارد. اصولا در وجود محبوب چیزهایی یافت می شود که او را دوست داشتنی می کند.
جز خدا کیست که تکلیف خود را رحمت بر بندگانش بداند؟ (کتب على نفسه الرحمه) خدایی که اول عیب ها را می پوشاند بعد آنها را می آمرزد. خدایی که عمده کارش آمرزش است. خدایی که در مقابل نعمت هایی که داده فقط از بنده اش شکر می خواهد و نفع شکر را هم باز به بنده برمی گرداند و می فرماید شکر هر نعمتی آن است که از آن خوب بهره بگیری.
امام حسن (ع) فرمود:
هرکس خدا را بشناسد او را دوست خواهد داشت.( تنبیه الخواطر ۰۲/۱ .)
ج. دعا و نیایش
دعا و نیایش ارتباط کوچک ترین جز هستی با بی نهایت است.
در اواخردعای کمیل آمده است:
(اغفر لمن لایملک الا الدعا). خدایا بیامرز کسی را که هیچ چیزی غیر از دعا ندارد و دعا بالاترین سرمایه او است.
با نیایش هم یاد خدا و محبوب در دل زنده می شود وهم دوستی با او درخواست می گردد. اگر دعا نباشد چگونه خداوند دوستی خود را در دل بندگان بیاندازد؟
درقرآن هم آمده است:
(اگر دعا کنید استجابت می کنم) (غافر/۹۰.)
به همین جهت پیامبر (ص) و امامان معصوم علیهم السلام با تعبیرهای بسیار زیبا درخواست دوستی با خدا را از او داشته اند.
برای نمونه قسمت هایی از این دعاها را نقل می کنیم:
پیامبر(ص) می فرماید:
داود در دعاهای خود می گفت: بار الها! من دوستی تو و دوستی آن که دوستت دارد و کرداری که مرا به دوستی ات می رساند از تو در خواست می کنم. بار الها! دوستی ات را نزدم محبوب تر از خودم و خانواده ام… قرارده.(سنن ترمذی، ۳۶۹۰/۰۲۲/۵ .)
