تکبر و خود پسندی
موضوع: منبر کوتاه
عنوان: تکبر و خود پسندی
متن کامل منبر
متن منبر
تکبر و خود پسندی
آیه
وَلَا تَمْشِ فِی الْأَرْضِ مَرَحًا إِنَّکَ لَن تَخْرِقَ الْأَرْضَ وَلَن تَبْلُغَ الْجِبَالَ طُولًا
ﻭ ﺩﺭ ﺯمین ﺑﺎ تکبر ﻭ ﺳﺮمستی ﺭﺍﻩ ﻣﺮﻭ ﻛﻪ ﺗﻮ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍنی [ﺑﺎ ﻗﺪم ﻫﺎﻳﺖ]ﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﺸﻜﺎفی،ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﺩﺭ ﺑﻠﻨﺪی ﻗﺎﻣﺖ،ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍنی ﺑﻪ ﻛﻮﻩ ﻫﺎ ﺑﺮسی.
سوره مبارکه اسرا آیه٣٧
وَلَا تُصَعِّرْ خَدَّکَ لِلنَّاسِ وَلَا تَمْشِ فِی الْأَرْضِ مَرَحًا إِنَّ اللَّهَ لَا یُحِبُّ کُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ
ﻣﺘﻜﺒﺮﺍﻧﻪ ﺭﻭی ﺍﺯ ﻣﺮﺩم ﺑﺮﻣﮕﺮﺩﺍﻥ،ﻭ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﺑﺎ ﻧﺎﺯ ﻭ ﻏﺮﻭﺭ ﺭﺍﻩ ﻣﺮﻭ،ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺧﺪﺍ ﻫﻴﭻ ﺧﻮﺩﭘﺴﻨﺪ ﻓﺨﺮﻓﺮﻭﺵ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﺩ.
سوره مبارکه لقمان آیه ١٨
لِّکَیْلَا تَأْسَوْا عَلَىٰ مَا فَاتَکُمْ وَلَا تَفْرَحُوا بِمَا آتَاکُمْ وَاللَّهُ لَا یُحِبُّ کُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ
ﺗﺎ [ﺑﺎ ﻳﻘﻴﻦ ﺑﻪ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻫﺮ ﮔﺰﻧﺪ ﻭ ﺁسیبی ﻭ ﻫﺮ ﻋﻄﺎ ﻭ منعی ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺧﺪﺍﺳﺖ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭی ﻧﻴﺴﺖ] ﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺷﻤﺎ ﺭﻓﺖ،ﺗﺄﺳﻒ ﻧﺨﻮﺭﻳﺪ،ﻭ ﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻋﻄﺎ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ،ﺷﺎﺩﻣﺎﻥ ﻭ ﺩﻟﺨﻮﺵ ﻧﺸﻮﻳﺪ،ﻭ ﺧﺪﺍ ﻫﻴﭻ ﮔﺮﺩﻧﻜﺶ ﺧﻮﺩﺳﺘﺎ ﺭﺍ [ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻌﻤﺖ ﻫﺎ ﻣﻐﺮﻭﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ] ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﺩ.
سوره مبارکه حدید آیه ٢٣
قَالَ مَا مَنَعَکَ أَلَّا تَسْجُدَ إِذْ أَمَرْتُکَ قَالَ أَنَا خَیْرٌ مِّنْهُ خَلَقْتَنِی مِن نَّارٍ وَخَلَقْتَهُ مِن طِینٍ
ﺧﺪﺍ ﻓﺮﻣﻮﺩ:ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﻣﺮ ﻛﺮﺩم،ﭼﻪ ﭼﻴﺰ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﺎﻧﻊ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺳﺠﺪﻩ ﻧﻜﺮﺩی؟ ﮔﻔﺖ:ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﻬﺘﺮم،ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺁﺗﺶ ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍی ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮔِﻞ ﺁﻓﺮﻳﺪی
سوره مبارکه اعراف آیه١٢
حدیث
پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله وسلم
اِذا رَأیتُم المتواضعینَ من اُمّتی فتواضعوا لهم و اذا رایتُمُ المستکبرین فتکبرُّوا علیهم فاِنَّ ذلک لَهُمُ مَزَلَّهٌ و صَغارٌ.
هر وقت اهل تواضع را دیدید برای آنها تواضع کنید و زمانی که مستکبران را دیدید با آنها با تکبر رفتار کنید چون به این وسیله ذلیل و تحقیر می شوند.
محجه البیضاء جلد ۶ صفحه ۲۲۲
امام علی علیه السّلام
الکِبرُ مَصیَدَهُ اِبلیسَ العُظمی.
تکبر دام بزرگ شیطان است.
نهج البلاغه خطبه ۱۹۲
امام صادق علیه السلام
لا یَدخُلُ الجَنَّهَ مَن فِی قَلبهِ مِثقالَ ذَرَّهٍ مِن کِبر.
کسی که در قلبش به اندازه ذره ای کبر و خود بزرگ بینی باشد به بهشت وارد نمی شود.
الکافی(ط-اسلامی)جلد۲ صفحه۳۱۰حدیث۱۷
داستان
در شب هفدهم ماه مبارک رمضان که پیغمبر صلى الله علیه و آله وسلم به معراج تشریف برد و همه جا را دید و در همان شب مراجعت فرمود،صبح آن شب،شیطان خدمت آن سرور مشرف شد و عرض کرد:یا رسول الله!شب گذشته که به معراج تشریف بردید،در آسمان چهارم طرف چپ(بیت المعمور) منبرى بود،شکسته و سوخته و به رو افتاده آیا شناختى آن منبر را و متوجه شدید که از کیست؟
آن حضرت فرمودند:خیر،آن منبر از کیست؟
شیطان عرض کرد:آن منبر از من است و صاحب آن بودم!بالاى آن مى نشستم و ملائکه پاى منبر من حاضر مى شدند، از براى آنها راه بندگى حضرت منان را مى گفتم،ملائکه از عبادت و بندگى من تعجب مى کردند!هر وقت که تسبیح از دستم مى افتاد،چندین هزار ملک بر مى خاستند، تسبیح را مى بوسیدند و به دست من مى دادند،اعتقاد من این بود که خداوند از من_بهتر چیزى را خلق نکرده است،ولى یک بار دیدم امر به عکس شد و رانده درگاه او شدم و الان کسى از من_بدتر و ملعون تر در درگاه احدیت نیست.
اى محمد صلى الله علیه و آله وسلم ! مبادا مغرور شوى و تکبر نمایى،چون هیچ کس از کارهاى الهى آگاه نیست.
در ملاقات خود با حضرت یحیى عرض کرد:من جزو ملائکه بودم و چهار هزار سال سرم را از یک سجده بر نداشتم،ولى عاقبتم این شد که از صفوف ملائکه بیرون شدم و مطرود و مردود و ملعون درگاه حق تعالى گردیدم.
داستانهایی از ابلیس صفحه ۴۰
