نماز شب دوم ماه مبارک شعبان
موضوع: ماه مبارک شعبان
عنوان: نماز شب دوم ماه
متن مطلب
هر ماه از ماه های سال دارای اعمالی است که یا مختص به یک روز خاص است یا نه در تمام روز های آن مشترک هستند. ما در وب سایت سبز قامت در این پست قصد داریم که اعمال مختص به روز دوم را به شما عزیزان معرفی کنیم:
نماز شب دوم ماه مبارک شعبان
به نقل از پیامبر اکرم-صلّى اللّه علیه و آله و سلّم-آمده است:
منْ صَلَّى فِی اللَّیْلَهِ الثَّانِیَهِ مِنْ شَعْبَانَ خَمْسِینَ رَکْعَهً یَقْرَأُ فِی کُلِّ رَکْعَهٍ فَاتِحَهَ الْکِتَابِ مَرَّهً وَ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ وَ الْمُعَوِّذَتَیْنِ مَرَّهً یَأْمُرُ اللَّهُ تَعَالَى الْکِرَامَ الْکَاتِبِینَ أَنْ لَا تَکْتُبُوا عَلَى عَبْدِی سَیِّئَهً إِلَى أَنْ یَحُولَ عَلَیْهِ الْحَوْلُ وَ یَجْعَلُ اللَّهُ تَعَالَى لَهُ نَصِیباً فِی عِبَادَهِ أَهْلِ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ وَ الَّذِی بَعَثَنِی بِالْحَقِّ نَبِیّاً لَا یَجْتَنِبُ قِیَامَ تِلْکَ اللَّیْلَهِ إِلَّا شَقِیٌّ أَوْ مُنَافِقٌ أَوْ فَاجِرٌ وَ ذَکَرَ فَضْلًا کَثِیرا
هر کس در شب دوم ماه شعبان پنجاه رکعت نماز بخواند در هر رکعت حمد، یک توحید و معوذتین (فلق و ناس) هر کدام یک بار، خداوند متعال به فرشتگان گرامى که اعمال انسان‌ها را مى‌نویسند دستور مى‌دهد تا سال آینده گناهان بنده‌ام را ننویسید و نیز خداوند متعال بخشى از عبادت اهل آسمان و زمین را براى او قرار مى‌دهد. سوگند به خدایى که به حق مرا به پیامبرى برانگیخت، جز افراد بدبخت یا منافق یا گناه‌کار از شب‌خیزى در این شب خوددارى نمى‌کند.» و در ادامه‌ى حدیث فضایل بسیارى را براى آن ذکر کرده است.
اقبال الاعمال
داستان مربوط به ماه مبارک شعبان
تولد امام زمان (عج)
حضرت حجه بن الحسن امام عصر(عج) در پانزدهم شعبان سال دویست و پنجاه و پنج هجری در شهر سامرا چشم به جهان گشود.
حکیمه دختر امام محمد تقی (ع) نقل می کند که امام حسن عسگری (ع) مرا خواست و فرمود: عمه! امشب نیمه شعبان است، نزد ما افطار کن! خداوند در این شب فرخنده حجت خود را به زودی آشکار خواهد کرد.
عرض کردم: مادر نوزاد کیست؟فرمود: نرجس. گفتم: فدایت شوم! من که اثری از حاملگی در این بانوی گرامی نمی بینم! فرمود: مصلحت این است. همان طور که گفتم خواهد شد.
وارد خانه شدم. سلام کردم و نشستم. نرجس خاتون آمد، کفش ها را از پایم در آورد و گفت: بانوی من! شب بخیر!
گفتم: بانوی من و خاندان ما تویی!
گفت: نه! من کجا و این مقام بزرگ؟
گفتم: دخترم! امشب خداوند فرزندی به تو عنایت می فرماید که سرور د…گفتم: دخترم! امشب خداوند فرزندی به تو عنایت می فرماید که سرور دنیا و آخرت خواهد بود.
تا این سخن را از من شنید در کمال حُجب و حیا نشست. من نماز شام را خواندم و افطار کردم و خوابیدم. نصف شب بیدار شدم و نماز شب را خواندم، دیدم نرجس خوابیده و از وضع حمل در او اثری نیست، پس از تعقیب نماز به خواب رفتم.
مدتی نگذشت که با اضطراب بیدار شدم، دیدم نرجس هم بیدار است و نمازش را می خواند، ولی هیچ گونه آثار وضع حمل در او دیده نمی شود، از وعده امام کمی شک به دلم راه یافت.
در این هنگام، امام حسن عسگری (ع) از محل خود با صدای بلند مرا صدا زد و فرمود: (لا تعجلی یا عمه فان الامر قد قرب) عمه! عجله نکن که وقت ولادت نزدیک است.
پس از شنیدن صدای امام (ع) مشغول خواندن سوره الم سجده و یس شدم.ـناگاه! نرجس با اضطراب از خواب بیدار شد و برخاست، من به او نزدیک شدم و نام خدا را بر زبان جاری کردم، پرسیدم آیا در خود چیزی احساس می کنی؟ گفت: بلی عمه! گفتم: نگران نباش و قدرت قلب داشته باش، این همان مژده ای است که به تو دادم.
سپس من و نرجس را چند لحظه خواب گرفت. بیدار شدم، ناگاه! مشاهده کردم که آن نور دیده متولد شده و با اعضای هفتگانه روی زمین در حال سجده است. او را در آغوش گرفتم، دیدم از آلایش ولادت پاک و پاکیزه است.
در این هنگام، امام حسن عسگری (ع) مرا صدا زد: عمه! پسرم را نزد من بیاور! من آن مولود را به نزد وی بردم. امام (ع) او را به سینه چسبانید و زبان خود را به دهان وی گذاشت و دست بر چشم و گوش او کشید و فرمود: (تکلم یا بُنی) فرزندم با من حرف بزن.
آن نوزاد پاک گفت: اشهد ان لا اله الا الله وحده لا شریک له و اشهد ان محمد رسول الله. سپس صلواتی به امیر المؤمنین (ع) و سایر ائمه تا پدرش امام حسن عسگری (ع) فرستاد، سپس ساکت شد.
امام (ع) فرمود: عمه! او را نزد مادرش ببر تا به او نیز سلام کند و باز نزد من بیاور! او را پیش مادرش بردم. سلام کرد و مادرش جواب سلامش را داد! بار دیگر او را نزد پدرش برگردانیدم. بحار، ج ۵۱، ص ۲٫
