کربلایی صابر خراسانی - از تو یک عمر شنیدیم و ندیدیم تو را / به وصالت رسیدیم و ندیدم تو را

از تو یک عمر شنیدیم و ندیدیم تو را / به وصالت رسیدیم و ندیدم تو را – کربلایی صابر خراسانی

موضوع: روضه خوانی همراه با متن

عنوان: امام زمان علیه السلام – حضرت زهرا علیها السلام

مداح: کربلایی صابر خراسانی

متن روضه

از تو یک عمر شنیدیم و ندیدیم تو را / به وصالت رسیدیم و ندیدم تو را

کربلایی صابر خراسانی

بند اول

از تو یک عمر شنیدیم و ندیدیم تو را

به وصالت رسیدیم و ندیدم تو را

روزیه ما فقرا شربت وصل تو نشد

زهر هجری که چشیدیم و ندیدیم تو را

شاید ایام کهن سالی ما جلوه کنی

در جوانی که دویدیم و ندیدیم تو را

چقدر چله نشستیم و عزا دار شدیم

چقدر شعم خریدیم و ندیدیم تو را

گاهی اندازه پرده ای فقط فاصله بود

پرده را نیز کشیدیم و ندیدم تو را

سعی کردیم شبی خواب ببینیم تو را

سحر از خواب پریدیم و ندیدیم تو را

فکر کردیم مشکل سر دلبستگی است

از همه جز تو بریدیم و ندیدیم تو را

لااقل کاش دم خیمه تو جان بدهیم

تا بگوییم رسیدیم و ندیدیم تو را

هر وقت حرف دیدن یار است

لعن هم هست

گر چه از دور از آن فاصله ها زد بد زد

آتش انگار که بر کربلا زد بد زد

چقدر هست مگر بچه سه جایش برود

وای من بر سه هدف او به سه جا زد بد زد

دست و پا داشت که میزد پدر انداخت عبا

آخرین بار نفس زیر عبا زد بد زد

اولین بار که چشمش به ربابش افتاد

اندکی حرف نزد بعد صدا زد بد زد

هر وقت حرف دیدن یار است

لعن هم هست

دل کند از دلبستگی ها از وطن هم هست

گفتن همه هم جمع اند گفتم جای من هم هست

در باغ اگر گل هست پهلویش چمن هم هست

وقتی که در باز هست حرف بازکردن نیست

وقت گدایی که مجال ناز کردن نیست

پروانه بودن به همین پرواز کردن نیست

گر خواستی پروانه باشی سوختن هم هست

لازم نکرده هیچ کس ما را نگهدارد

ما را دو عالم بس اگر مولا نگهدارد

سرمایه ای اگر داری بده زهرا نگهدارد

زیرا در این راه حتما راهزن هم هست

داریم ما از دو برادر هرچه را داریم

پس کربلا را از حسین و مجتبی داریم

گیرم مدینه بسته شد ما کربلا را داریم

قبر حسین ابن علی قبر حسن هم هست

نامی که هر شب با توسل میبرم زهراست

مهر علی را دارم و بالا سرم زهراست

من بچه این خانه ام پس مادرم زهراست

آری به فکرم هست زهرا دائما هم هست

آتش گرفته گلشنی در پیش همسایه

خاکی شده چه دامنی در پیش همسایه

این را که داری میزنی در پیش همسایه

تازه پسر از دست داده تازه زن هم هست

خدا کند که کسی مادرش زمین نخورد

به ضربه پا وسط شعله ها زمین نخورد

هزار مرد بیفتد به پیش چشم همه

ولی زنی وسط کوچه ها زمین نخورد

در ازدحام هجوم ستم در خانه

خدا کند که زنی پابه ماه زمین نخورد

به آن عبا که دی روی همسرش انداخت

زنی مقابل نامردها زمین نخورد

به اشک چشم حسین خدا کند که دگر

مادری جلوی چشم بچه هاش زمین نخورد

خدا کند که پیش خواهری مستر

سر برادری از رو نیزه ها زمین نخورد

قلم بر صفحه سرگردان عشق است

و دفتر سفره دار خان عشق است

یتیم شهر مکه شد پیمبر

همان که صاحب قران عشق است

اگر گفتند ابتر کور بودند

که زهرا سلام الله گوهر تابان عشق است

پسر عمش ابوالایتام

همان که بابای فرزندان کریم و دست و دل باز

حسن بانی هر احسان و آن نامی که سر خط جنون است

حسین وای که سر گردان عشق است

عجیب است که بیمارست سجاد دوای درد بی درمان عشق است

امام باقران علامه دهر دبیر دانش آموزان عشق است

کسی که از دست صادق آب خوردست مرید مرد با ایمان عشق است

کلید باب حاجات است کاظم خودش محبوس در زندان

به ابی انت و امی یا علی ابن موسی الرضا پدر و مادرم به فدات یا امام رضا علیه السلام

ز خانه همه بوی طعام میاید

ولی به جان تو بابا

ابر مستی تیره گون شد باز بی حد گریه کرد

با غمت گاهی نباید ساخت باید گریه کرد

امتحان کردم ببینم که سنگ میفهمد تو را

از دلم گفتم با تو کوتاه آمد گریه کرد

ای که از بوی طعام خانه ها خوابت نبرد

مادرم نذر تو هر وقت هم زد گریه کرد

بی بی جان با تمام این اسیران فرق داری قصه چیست

هرکسی آمد به احوالت بخندد گریه کرد

از سر ایمانت گاه میگویم به خویش

شاید آن شب زجر وقتی تو را زد گریه کرد

وقت غسلت هم به زخمت نمک پاشیده شد

آن زن غساله هم اشکش در آمد

رئوف و مهربان بابای عشق است

علی موسی الرضا سلطان عشق است

جوانیم فدای نوجوانش جوادست و بلا گردان عشقست

دل ایرانیان شد هادی آباد

بمیرم خانه اش ویران عشق است

ز علمش شیعه جانی تازه دارد

امام عسکری جانان عشق است

میاید آخرین فرزند زهرا